Kadir Abutmak - Sen Yokken

Tadı kalmadı hiç ne sabahın, ne hayatın;
Gün, gün azaldım sonum er ya da geç;
Yine yollar, uçurumlar derin, derin;
Nasıl atlatılır ki bitmeyen bir afet acında bile var görülmemiş zarafet;
Yokluğunun her anı sanki kıyamet bir yolu varsa hadi vazgeç;
Doldurdum yine sana bu gözleri söndürdüm yakıp yakıp o günleri;
Kayboldum adımı koydular deli sen yokken kimse tutamıyor beni;
Doldurdum yine sana bu gözleri söndürdüm yakıp yakıp o günleri;
Kayboldum adımı koydular deli sen yokken kimse tutamıyor beni;
Söndürdüm, ah söndürdüm nasıl atlatılır ki bitmeyen bir afet;
Acında bile var görülmemiş zarafet yokluğunun her anı sanki kıyamet;
Bir yolu varsa hadi vazgeç doldurdum yine sana bu gözleri;
Söndürdüm yakıp yakıp o günleri kayboldum adımı koydular deli;
Sen yokken kimse tutamıyor beni doldurdum yine sana bu gözleri;
Söndürdüm yakıp yakıp o günleri kayboldum adımı koydular deli;
Sen yokken !