Chem Morana Michél

Հիշում եմ էն օրը
երբ տաք գիշերն ու իմ սրտի ձայները
լսեցին քո անունը
ու տաքացած իմ դողացող ձեռքերը
հասկացանոր նորից մենակ չեն լինի
Ու մեր ուշացած խոսքերը էլ չեն սպասի
որ օրը բացվի մայթը դատարկ
մեր հետ զարթնի
Դու մի բան ես որ ես չեմ մոռանա
ինչ էլ լինի
քո աչքերն ու լույսը լուսնի
որ ինձ թողել են
որ շնչեմ ու ապրեմ
որ ուշ չլինի
Չգիտեի որ մի օր
ես հեռավոր մթում կանգնած
կլսեի քո անունը
ու կմնայի տեղում սառած
Բայց դանդաղ ժպիտով
հեռվից նայելով
էն գրքին սևացած ու փոշիներում
գինուն դատարկ սեղանին հնացած
որ չի չորանում չի վերանում
էլ չի ցավում
Դու մի բան ես որ ես չեմ մոռանա
ինչ էլ լինի
քո աչքերն ու լույսը լուսնի
որ ինձ թողել են
որ շնչեմ ու ապրեմ
որ ուշ չլինի
Լույսերըպատերը
չկան սենյակում
Իմ մասին քո ժպիտը
ձեռքերը
վաղուց էլ չեն երևում
Դու մի բան ես որ ես չեմ մոռանա
ինչ էլ լինի
քո աչքերն ու լույսը լուսնի
որ ինձ թողել են
որ շնչեմ ու ապրեմ
որ ուշ չլինի